GoldieC

Όλο και κάτι θα έχω να πώ και εγώ...

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29, 2006

Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 59)

Παρασκευή-Παρασκευή!!!! Λοιπόν έχουμε και λέμε... γιατί αυτή η Παρασκευή είναι τόσο ωραία;;;
  1. Διότι είναι Παρασκευή
  2. Pay-day!!!!! (αν και σε δύο βδομάδες πάλι μία δεν θα έχω)

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006

Δεν ανέχομαι...

Δεν ανέχομαι τους τύπους που:
  • Πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι
  • Για να αποδείξουν και στους άλλους ότι είναι έξυπνοι "πετούν" ηλίθια αστεία ή σε διορθώνουν
  • Μιλούν για τον άλλο υποτιμητικά (παρ'ολο που αυτός είναι δίπλα!!!!)
  • Έχουν μια εκνευριστικη φάτσα που το μόνο πράγμα του θέλεις είναι να ρίξεις μια μπουνιά
  • Στο λεξικό στην λέξη μαλάκας έχει το όνομά τους (παλιό αλλά καλό...)

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006

Καλημέρα και καλή βδομάδα!!!

Καλημέρα πέρα για πέρα!!!! Αυτή η βδομάδα είναι η τελευταία του Σεπτεμβρίου και μετράω μέρες για την Παρασκευη που είναι και pay-day!!!

Καλή βδομάδα σε όλους!!!!

Υ.Γ. Μ' αρεσε που είχε λίγο κρύο αυτές τις μέρες, διότι χουχουλιάσαμε με το μωρό μου στο σπίτι!!!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 22, 2006

Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 58)

Καλημέρα παιδάκια!!! Άλλη μια Παρασκευή έφτασε!!!!! Όμως σήμερα είμαι λίγο σκεφτική και προβληματισμένη! Η χθεσινή μέρα μου θύμησε 3 πράγματα:
  1. Το κράτος χέστηκε πατόκορφα για τους ανάπηρους
  2. Το κράτος χέστηκε επίσης πατόκορφα για τις πλημμύρες και δεν προστατεύει τους πολίτες
  3. ΟΈλληνας είναι μεγάλος παπάρας!!!!
Το πρώτο γεγονός μάλιστα μου έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό μου!!! Μόλις είχα φύγει απο την δουλειά και κατευθυνόμουν πάνω στην Δουκίσσης Πλακεντίας στο ύψος του μετρό. Εκεί απο μακρυά βλέπω αμάξια να κάνουν μια μικρή προσπέραση διότι κάποιο "εμποδιο" θα ήταν στον δρόμο. Μάλιστα φρέναραν αρκετά διότι όσο να'ναι ο δρόμος αυτός δεν είναι και συνοικιακός και μπορούσες να πας με μια ταχύτητα 80 km. Όταν έφτασα σε οπτικό πεδίο που να αναγνωρίζω τι "εμποδιο" ήταν αυτό... τι βλέπω; Βλέπω μια κυρία πάνω στο πεζοδρόμιο (και καλά έκανε αφού ήταν πεζός) και κάτω στον δρόμο έναν σε αναπηρικό καροτσάκι διότι στο πεζοδρόμιο, του οποίου ήταν 1 μέτρο με το ζόρι, είχαν βάλει μεσα στη μέση δένδρα για να βοηθήσουμε το περιβάλλον και να καλοπίσουμε την περιοχή! Ο άνθρωπος στο αναπηρικό καροτσάκι είχε βαριά αναπηρία και ούτε το κεφάλι του δεν μπορούσε να στηρίξει! Ήταν μέσα στην μέση του δρόμου, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή του, διότι δεν μπορούσε να πάει απο το πεζοδρόμιο! Γαμώ το σπίτι σας γαμώ κολομπαράδες πολιτικοί!!!!!!!!

Το δεύτερο και το τρίτο προέρχεται απο την ίδια εικόνα. Χτες η μεγάλη βροχή με βρήκε στην Κηφισσίας. Στο ύψος του Ψυχικού υπάρχουν στάσεις που είναι πάνω στο δρόμο! Μπροστά περνάει η Κηφισσίας και στο 1 μέτρο περνάει ένας παράδρομος της Κηφισσίας. Είδα ανθρώπους να είναι ανεβασμένοι πάνω στα παγκάκια διότι δεν μπορούσαν να προφυλαχτούν απο τα νερά που πέταγαν με ορμή οι μαλάκες με τα αυτοκίνητα!!!!!! Αφου κύριε δήμαρχε ξέρεις ότι υπάρχουν μαλάκες περιοπής γιατί δεν παίρνεις μέτρα να προφυλάξεις τις στάσεις;; Δεν ξέρεις ότι με την πρώτη βροχή η Κηφισσίας γίνεται ποτάμι;;;

Έτσι λοιπόν θυμήθηκα γιατί στη Ελευσίνα ψηφίζω δήμαρχο (και βγήκε κιόλας και έχει αλλάξει και την πόλη) που δεν είναι ούτε γαλάζιο παιδί, ούτε πράσινο, αλλά αγαπάει την πολή και σέβεται τους πολίτες και ακούει!!!!!!!!!! Βασικό προσόν για ένα πολιτικό!!!!

Γι'αυτό παιδιά προσέξτε τι θα ψηφίσετε στις εκλογές! Αυτές οι εκλογές δεν βγάζουν πρωθυπουργό, αλλά άνθρωπο που να αναλαμβάνει ευθύνες και να κάνει έργα για την πόλη του!!!!!

Υ.Γ. Συγνώμη που έβρισα σε αυτό το post, αλλά έχω εξοργιστεί τόσο πολύ που θα συνεχίσω να βρίζω... παπαρες, μαλακόμαλάκες, βλαμμένοι, σκατόψυχοι πολιτικοί!!!!!!!!!!!!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 18, 2006

Σκυλίσια Μέρα!!!

Χτες είχαμε πάει στην σκυλίσια μέρα του "Ε". Για όσους δεν ξέρουν είναι μια γιορτή για τα ημίαιμα και ράτσας, μόνο που την τιμητική τους την έχουν τα ημίαιμα! Την γιορτή την παρουσιάζει ο Χ. Φερεντίνος και έγινε και διαγωνισμός για το πιο όμορφο ημίαιμο. Φυσικά η Μίκα έλαβε μέρος! ήταν πάρα πολλά σκυλάκια, εμείς είμασταν το νούμερο 80. Ανεβήκαμε στην πασαρέλα μαζί με την Μίκα και τότε ξεκίνησαν όλα... Η Μίκα αντί να δείξει το ταπεραμέντο της έδειξε τον χειρότερό της εαυτό! Έπαθε τρακ και ήθελε να κατέβει απο την πασαρέλα... έβλεπε τον Ανδρέα και έκλαιγε, έπειτα την πλησίασε ο Ανδρέας και αυτή σηκώθηκε στα δύο πόδια και τον αγκάλιασε!!! Με τέτοια συμπεριφορά όπως ήταν φυσικό δεν βγήκαμε στους 10 πρώτους οι οποίου πήραν ένα μετάλλιο για τον ιδιοκτήτη και ένα μετάλλιο για το σκύλο. Του χρόνου βέβαια θα πάμε προετοιμασμένοι και θα νικήσουμε!!!
Το έπαθλο ήταν ένα τεράστιο κόκκαλο ύψους 1,5 μέτρα και πάχους 50 εκατοστα... ήταν κόκκαλο φτιαγμένο απο την Friskies! Βέβαια πήραμε πολλά δωράκια και είδαμε πάρα πολλά σκυλάκια!!!
Του χρόνου μην ξεχάσετε να πάτε και εσείς!!!!

Καλή βδομάδα!!!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006

Αθλήτρια στίβου...

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον στίβο όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού. Ήμουν ένα παιδάκι 24 κιλά (ήμουν σχεδόν σκελετός) και ταχύτατο!!! Τότε μέναμε στο Νέο κόσμο και πήγαινα για προπόνηση στο στάδιο του Εθνικού. Για πολλούς θεωρούμουν ταλέντο διότι ο σωματότυπός μου ήταν ιδανικός για αθλήτρια δρόμου.
Όταν πήγαινα Τρίτη δημοτικού έγινε απο το Σ.Ε.Γ.Α.Σ. μια μεγάλη κίνηση. Σε όλους τους δήμους της Ελλάδας είχαν μαζέψει όλα τα παιδάκια μετάξυ 7-10 χρονών, και με αγωνίσματα πήραν τα καλύτερα. Το πρόγραμμα λεγόταν "Ταλέντα" και είχαν σκοπό να προετοιμάσουν νέους αθλητές για την Ολυμπιάδα του 1996. Όπως ήταν φυσικό είχα βγεί 1η (και με διαφορά) στα 50 μέτρα και ο χρόνος δήλωνε πως ήμουν πολύ μεγάλο ταλέντο. Παρ'ολο που στο 1000 μέτρα βγήκα πρώτελευταία με ειδοποιήσαν και εκεί πλέον άνηκα σε μια ομάδα.
Η ομάδα των "Ταλέντων" προπονήτο στο στάδιο του Εθνικού και είμασταν περίπου 20 παιδάκια. Περιττό να σας πω πως δεν υπήρχε ούτε αγοράκι που να με νικάει!!! Η προπονήτριά μου η Άρτεμις (αθλήτρια στο ακόντιο) με λάτρευε και με πίστευε πολύ. Είχα κατέβει και σε έναν αγώνα, σαν ημερίδα, στο Σ.Ε.Φ. που ήταν όλα τα "Ταλέντα" και είχα βγεί πρώτη.
Στην Πέμπτη δημοτικού ο μπαμπάς μου αποφάσισε να μετακομίσουμε Ελευσίνα διότι η δουλειά του ήταν εκεί και τον είχαν φάει οι δρόμοι. Γράφτηκα στο πρόγραμμα των "Ταλέντων" της Ελευσίνας και πήγα... Τα παιδιά αυτά έκαναν προπόνηση στο προαύλιο του σχολείου (!!!) εγώ είχα μάθει στα ταρτάν του Εθνικού και όταν το είδα αυτό τρελλάθηκα!!!
Η αγάπη μου όμως για τον αθλητισμό υπερίσχυσε... Δεν θυμάμαι χρονολογία αλλά ήταν τότε που χάσαμε την Ολυμπιάδα. Τότε τα "Ταλέντα" έπαψαν να χορηγούνται απο το κράτος και το πρόγραμμα τερματίστηκε. Τότε γράφτηκα στο Πανελευσινιακό!
Εκεί προπονητής μου ήταν ο Κώστας, ήταν νέος και έκανε πολύ καλά την δουλειά του. Χάλαγε πολλές ώρες στο στάδιο μέσα στις βροχές και το κρύο. Το στάδιο του Πανελευσινιακού ήταν χωμάτινο και χωρίς προβολείς οπότε αποφάσισε ο Κώστας να μας πηγαίνει στο Ολυμπιακό στάδιο για προπόνηση με το αυτοκίνητό του, καίγοντας βενζίνη που πλήρωνε αυτός και κάνοντας άπειρα χιλιόμετρα καθημερινά (τότε δεν υπήρχε η Αττική οδό). Τα Σάββατα πηγαίναμε στο Χαϊδάρι για αντοχή.
Εκεί γύρω στην πρώτη γυμνασίου με δευτέρα ψήλωσα απότομα και έχασα την ταχύτητά μου. Ήμουν πλέον μια καλή αλλά όχι η καλύτερη στις ταχύτητες. Τότε πήραμε με τον προπονητή μου την μεγάλη απόφαση, θα έκανα άλμα εις ύψος. Στην αρχή ήμουν πολύ χάλια διότι το θεωρούσα βαρετό, με πήγε σε αγώνες, έβαλε να μου μιλήσουν αθλήτριες όπως η Συροπούλου και η Γκαβέρα και το πήρα απόφαση... ήμουν αθλήτρια του ύψους!
Στην ηλικία των 14-15 έκανα τον πιο μεγάλο αγώνα μου... το σχολικό πρωτάθλημα. Είχα βγεί 4η στην Ελλάδα και στην Κύπρο με 1.60 ρεκόρ (με ισοφάριση την 3η και 2η αλλά λόγω προσπαθειών είχα βγεί 4η)!. Είχα κάνει αγώνα μέχρι και με την Μπακογιάννη!!!
Όμως το όνειρο σταμάτησε νωρίς... Τραυματίστηκα στην πατούσα και στο γόνατο με χονδροπάθεια και άργησα να επανέλθω, είχα ερωτευτεί και τον Γιώργο εκείνη την εποχή και μου είχε πάρει τα μυαλά! Έπειτα έπρεπε να πάρω μαι μεγάλη απόφαση στην ζωή μου... ή στίβος ή πανεπιστήμιο, και διάλεξα το 2ο!!!!!

Ακόμα δεν ξέρω αν πήρα την σωστή απόφαση... Όμως πάντα όταν βλέπω στρώμα ύψους και πύχη, θέλω να βάλω τα καρφιά μου και να περάσω με όλη την χάρη και την ελαστικότητα πάνω απο τον πύχη!!!!!

Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 57)

...Και εκεί που καθόμουν και προγραμμάτιζα, "σκάει" το mail απο τον zouri πως έχει κάνει ένα post... Είχα ξεχάσει να γράψω το post της Παρασκευής!!!!!!!!!!!!!!!!

Γι'αυτο και εγώ επειδή αμάρτησα αποφάσισα να τιμωρήσω τον εαυτό μου γράφοντας 100 φορές πως είναι Παρασκευή!!!!!
ξεκινάω λοιπόν....
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή-Παρασκευή
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό Σ/Κ παιδάκια!!!! Και να φοράτε και κανά χοντρό ρουχαλάκι !!!!!!

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

Η πρώτη μου αγάπη... (αλλά όχι και η παντοτινή)

Όταν τον είχα δει έξω από το μαγαζί του, να φορά ένα μαύρο πουκάμισο, μπότες και φθαρμένο τζιν... νόμιζα ότι είναι ο πιο όμορφος άντρας της ζωής μου. Ήμουν μαθήτρια λυκείου και αυτός 20 χρονών και φωτογράφος! Θυμάμαι πως μου είχε κοπεί η αναπνοή και περνώντας από δίπλα του ένιωσα το βλέμμα του να με καρφώνει και μύρισα το άρωμα του στον αέρα.

Τις επόμενες μέρες έψαχνα για δικαιολογία να πάω στο μαγαζί. Αμέσως βρήκα μία… Θα έβγαζα φωτογραφίες για διαβατήριο (εκείνη την εποχή έπρεπε να πάω Βουλγαρία για προετοιμασία με την ομάδα, έκανα άλμα εις ύψος). Θυμάμαι πως ήταν απόγευμα και ήταν μόνος του στο μαγαζί. Θυμάμαι το βλέμμα του που γυάλισε όταν με είδε. Είχα μόλις γυρίσει από προπόνηση στο ΟΑΚΑ και πίστευα πως είχα τα μαύρα μου τα χάλια. Με έβαλε στο σκαμπό και πήρα την ανάλογη πόζα. Ένιωσα να με κοιτάει μέσα απ’ τον φακό και ντράπηκα για λίγο. ΚΛΙΚ! Ο ήχος της φωτογραφίας ακούστηκε και γλίτωσα απο τις ντροπές μου. Βγαίνοντας απ’ το στούντιο με ρώτησε πολλά πράγματα για μένα και με τα πολλά μου έδωσε το τηλέφωνό του.

Την επόμενη είχαμε πάει διήμερο με τους γονείς μου στην Χαλκίδα και θυμάμαι πως το χαρτάκι με το μαγικό νούμερο το κρατούσα συνέχεια και το μύριζα διότι πίστευα πως μύριζε σαν και αυτόν. Ο Γιώργος θεωρείτο πολύ ωραίο παιδί και όταν μου έδειξε ενδιαφέρον θυμάμαι πως ένιωσα σαν σταρ του Hollywood!

Τον είχα πάρει τελικά τηλέφωνο και τον είχα καλέσει να παραβρεθεί στην χοροεσπερίδα του Λυκείου. Εγώ είχα πάει και είχα αγοράσει καινούργια ρούχα και ήμουν ήδη στο μαγαζί από νωρίς. Μέχρι τις 12:30 δεν είχε εμφανιστεί και πίστευα πως δεν θα ερχόταν καθόλου… είχα αρχίσει να απελπίζομαι. Εκεί λοιπόν που κοίταζα την πόρτα, ξαφνικά ξεπροβάλει ο Γιώργος!!! Έτρεξα καταπάνω του και προσπάθησα την τελευταία στιγμή να το παίξω αδιάφορη, όμως το τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου μαρτυρούσε άλλα!

Με πήρε και πήγαμε σε ένα σημείο που ήμασταν ήσυχα και πιάσαμε κουβέντα, εκεί που μιλάγαμε με έπιασε και με φίλησε!!! Παραλίγο να λιποθυμήσω από την ένταση!!!

Το πάρτι είχε γίνει Παρασκευή, εγώ Κυριακή έφευγα για Βουλγαρία και θα έλειπα 15 μέρες! Επίσης κινητά τότε δεν υπήρχαν και επειδή ντρεπόμουν δεν τον έπαιρνα στο σπίτι του. Τις δύο φίλες μου και συναθλήτριές μου τις είχα πρήξει!!! Όλο Γιώργο σκεφτόμουν και όλο Γιώργο έλεγα!!! «Τι θα πάρετε δεσποινίς;» έλεγε ο σερβιτόρος, έναν «Γιώργο κοκκινιστό» σκεφτόμουν εγώ!!!

Όταν γύρισα από το ταξίδι την επόμενη μέρα πήγα κατευθείαν στο μαγαζί. Τον είδα μαζί με μία γνωστή μου και αρκετά όμορφη κοπέλα. Ήταν αρκετά διαχυτικοί ο ένας με τον άλλο αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί… Έμαθα από φίλους πως όσο έλειπα ο Γιώργος υπέθεσε πως δεν με ενδιαφέρει και βρήκε την Πωλίνα. Ξαφνικά ακούστηκε το τραγούδι: «Ανοιξεεεεεεε πέτραααααααα-α-α-α για να μπωωωω!!!!!!!!!!» Έχασα το αγόρι που αγαπούσα σαν τρελή!!! Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν!!!

Τελικά όμως η τύχη μου χαμογέλασε... Την ημέρα που με είδε ο Γιώργος κατάλαβε πως με ενδιέφερε και μάλιστα πολύ και χώρισε με την Πωλίνα και έψαξε να με βρεί...Εεεε δεν ήθελα και πολύ... η πρώτη μου σοβαρή σχέση είχε μόλις αρχίσει!!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

Καλη σας βδομάδα!!

Καλή βδομάδα σε όλους... Έχω να σας ανακοινώσω ένα δυσάρεστο! Ο Κανέλος δεν άντεξε και την Κυριακή το πρωί πέθανε... Οπότε όπως ήταν φυσικό αναλάβαμε τον άχαρο ρόλο του νεκροθάφτη. Μπροστά ο Ανδρέας με φτυάρι και τσάπα, πίσω εγώ με το σώμα του νεκρού και απο πίσω η Μίκα να μας ακολουθεί. Η Τελετή έγινε σε κλειστό οικογενειακό κύκλο και έπειτα ήπιαμε και ένα εσπρέσσο στην μνήμη του νεκρού.
Στην συνέχεια πιάσαμε τα σφουγγαρόπανα, τις χλωρίνες και τις σκούπες και ξεκινήσαμε καθάρισμα. Τον είχαμε τον Κανέλο μέσα στο γραφείο απομονωμένο (για να μην κολλήσει τίποτα ο Λάζαρος) και έπρεπε να απολυμανθεί. Πέρασα με χλωρίνη ό,τι υπήρχε μέσα στο δωμάτιο!!!

Συνέχεια πάντως περνάγαμε απ'το δωμάτιο και κοιτάγαμε ασυναίσθητα να δούμε τον Κανέλο...

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006

Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 56)

Και ναι!!!! Ήρθε μια ακόμα Παρασκευή!!! Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!
Κάθε Παρασκευή είμαι πάρα πολύ χαρούμενη!!! Σημερα έχω κανονίσει να έρθουν οι φίλες μου στο σπίτι για να πιούμε κάτι xu-xu που ξεμείναν απο κάποιο πάρτυ!!!
Κάθε Παρασκευή γιορτάζω!!!!!!! Και τραγουδάω το τραγουδάκι της Παρασκευής!!!
Παρασκευή.... Παρασκευήηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!

Καλό σας Σ/Κ και να περνάτε καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Παρασκευή-Παρασκευή!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Σήμερα διαβάζοντας το ποστ του zouri μου ήρθε στο μυαλό ο φίλος μου και πρώην κολλητός ο Γιάννης.
Με τον Γιάννη γνωριζόμασταν απο την 1η γυμνασίου. Στο λύκειο τα περισσότερα φροντιστήρια έτυχε να τα κάνουμε μαζί και χωρίς να το πάρουμε και πολύ χαμπάρι κάναμε κολλητή παρέα. Είχαμε τον ίδιο σκοπό... να περάσουμε στην σχολή που αγαπούσαμε περισσότερο, εγώ αγαπούσα τους υπολογιστές και στόχευα ή Ηλεκτρολόγων ή πληροφορική και αυτός ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας!
Εκείνη την εποχή εγώ ερωτεύτηκα ένα παιδί τον Δ. (είμασταν μαζί 4 ολόκληρα χρόνια!!!) έπρηζα συνέχεια τον κολλητό μου για τον Δ. και εκείνος δεν πήγαινε πίσω, ήταν ερωτευμένος με μια πολύ όμορφη κοπέλα με μελί μαλλιά και πράσινα μάτια, ψηλή σαν και αυτόν και πολύ καλό χαρακτήρα, στο τέλος τα έφτιαξαν κιόλας και ήταν μαζί 3 χρόνια! Πολλές φορές πηγαίναμε απο το σπίτι της Ζωής και την πέρναμε (εγώ ήμουν για ξεκάρφωμα) και τους άφηνα σε κανα πάρκο και ξαναερχόντουσαν να με πάρουν για να αφήσω πάλι την Ζωή στο σπίτι.
Θα κάνω όμως μια παρένθεση για να σας περιγράψω λίγο τον Γιάννη. Ο Γιάννης ήταν αυτό που λέμε το καλό παιδί. Ήταν πάντα πολύ καλός μαθητής, πολύ καλός αθλητής (έπαιζε μπάσκετ) και είχε απίστευτό χιούμορ! 'Ηταν απο μια πολύ καλή οικογένεια και πολύ πλούσια. Ο μπαμπάς του χτίζει πολυκατοικίες και γι'αυτό ήθελε ο Γιάννης να σπουδάσει αρχιτέκτονας διότι η οικογένεια είχε όλες τις ειδικότητες. Μετά τα φροντιστήρια πηγαίναμε για καφέ και φανταζόμασταν τον εαυτό μας γύρω στα 30 και να είμαστε πετυχημένοι στο επάγγελμά μας και λέγαμε ο ένας τον άλλο πως εγώ θα του φτιάχνω τον Η/Υ εφόρου ζωής και αυτός θα μου σχεδιάσει το σπίτι!
Με τον Γιάννη οι γονείς μου ήταν πάντα ήσυχοι διότι ήξεραν πως με φρόντιζε πολύ (και φυσικά πως με σεβόταν) οπότε μόνο με τον Γιάννη είχα την ελευθερία να βγαίνω ό,τι ώρα γουστάραμε! Γνωριζόντουσαν και οι γονείς μας οπότε δεν φοβόντουσαν καθόλου. Π.Χ. ο Γιάννης με έπαιρνε τηλ. στις 00:30 και μου έλεγε: Χρύσα βαριέμαι πάμε βόλτα; και σε 10 λεπτά ήταν σπίτι και πηγαίναμε βόλτα με ένα απο τα αμάξια του μπαμπά του (είχε πολλά... το αγαπημένο μου όμως ήταν το SAAB το aero).
Γύρω στα 22 εγώ χώρισα με τον Δ. και με είχε πιάσει μια έντονη κοινωνικότητα. Είχαμε ήδη περάσει στο πανεπιστήμιο και οι δύο και αυτός ήταν με μια ανερχόμενη ηθοποιό. Αυτή δεν με γούσταρε καθόλου διότι ο Γιάννης με περιέγραφε σε αυτήν λες και ήμουν top model και πυρηνικός φυσικός μαζί, επίσης εκείνη την εποχή τον ξεσήκωνα συνέχεια για μπαρότσαρκα στην παραλιακή (εγώ, η κολλητή μου και ο Γιάννης).
Εκείνο το καλοκαίρι είχα στην κυριολεξία λυσσάξει. Κάθε βράδυ είμασταν έξω, είχαμε γίνει γνωστοί με όλα τα μαγαζιά της παραλιακής και δεν ξοδεύαμε και πολλά λεφτά! Έβλεπε που με πλησίαζαν συνέχεια άντρες και με συμβούλευε σαν καλός φίλος να μην ξεσηκώνομαι και να μην κάνω μαλακίες.
Το καλοκαίρι πέρασε και ήρθε ο Χειμώνας με μένα να γυρνάω απο Πανεπιστήμιο σε Παραλιακή και απο παραλιακή σε πανεπιστήμιο. Το έξω φυσικά δεν το είχαμε κόψει και είχαμε ξεκινήσει να βαριόμαστε τους ίδιους και τους ίδιους (αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι πως σε 6 μήνες ήξερα όλες τις φάτσες που κυκλοφορούσαν την νύχτα)
Έτσι μια μέρα πήγαμε για ποτό στο Χαϊδάρι. Εκεί μου το έσκασε το παραμύθι... "Ξέρείς με την Ο. δεν περνάμε καλά, μάλλον θα χωρίσουμε, και μαζί σου περνάω μόνο καλά και είμαι 10 χρόνια ερωτευμένος μαζί σου". Ο Γιάννης πρέπει να σας ξαναπώ πως ήταν πολύ όμορφος και πολύ matso εεε και όταν με άρπαξε και με φίλησε λίγο τα σφηνάκια... λίγο που ήμουν μόνη 6 μήνες αντί να τον χαστουκίσω του ανταπέδωσα το φιλί.
Στο κρεββάτι αργήσαμε να βρεθούμε διότι μέχρι να συνειδητοποιήσω τι γινόταν δεν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Όμως την μέρα που με πήγε στο εξοχικό του, άναψε το τζάκι και μου μαγείρεψε μακαρόνια τα οποία τα φάγαμε μπροστά στο τζάκι, εεεε εκεί λίγο θέλει;;; Δεν άντεξα και του δώθηκα.
Απο εκείνη την μέρα είμασταν το πιο ωραίο ζευγάρι για λίγο όμως, διότι τελικά αποδείχθηκε πως με την Ο. δεν είχε χωρίσει ποτέ και την αγαπούσε πολυ και πως εγώ ήμουν απλώς ένα αποθειμένο!!!!
Από τότε οι κοινοί μας φίλοι που είχαν στεναχωρηθεί που χάλασε οι φιλία μας προσπάθησαν να μας ξαναφέρουν σε επαφή και όπως έγινε δηλαδή, όμως πλέον δεν ήταν το ίδιο, είχε χαθεί η εμπιστοσύνη και η χημεία που είχαμε μεταξύ μας, έτσι χαθήκαμε μια για πάντα και τώρα όποτε βρισκόμαστε χαιρόμαστε μεν αλλά ποτέ δεν κανονίζουμε να βγούμε μια απο τις "ηρωικές μας εξόδους"!!!

Τώρα τα παραπάνω δεν ξέρω γιατί σας τα είπα, αλλά ο Γιάννης π.χ. ήξερε όλο το παρελθόν μου, με είχε παρηγορήσει όταν μάλωνα με τον Δ., λέγαμε τα ερωτικά μας με τους συντρόφους μας. Πιστεύω εκείνο τον χειμώνα ο Γιάννης με εκμεταλλεύτηκε, με βρήκε σε ευάλωτη θέση, ήξερε πως οι άμυνες μου ήταν ελάχιστες, πως ήθελα πολύ αγάπη, φροντίδα και προδέρμ, με κοροϊδεψε. Όμως υπάρχουν πολλές φορές που θα ήθελα να είμαι στον καναπέ με τις πιτσάμες και να είμαι έτοιμη για ύπνο και να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι αυτός και να ετοιμαστώ για να βγούμε έξω και να πιούμε και να γελάσουμε όπως τότε... που είμασταν ο Γιάννης και η Χρύσα, τα αυτοκολλητάκια!!!

Βγήκε η διάγνωση...

Πριν τρείς μέρες πήγαμε τον Κανέλο σε έναν γιατρό που μας είχαν συστήσει. Του κάναμε και τις εξετάσεις για λοιμώδη ασθένεια. Έτρεχα μέχρι το Μαρκόπουλο να δώσω το αίμα... Χτες βγήκε η απάντηση. Λοιμώδη μονοπυρήνωση και μάλιστα σε βαριά μορφή... Τα γατιά σώζονται απο αυτό (όταν ανιχνεύεται έγκαιρα) με ποσοστό 20%. Ο Κανέλος το έχει σε προχωρημένη μορφή και γι'αυτό υπάρχει 1% πιθανότητα να σωθεί. Ο γιατρός μας είπε πως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι! Σήμερα του ξεκινάμε μια σειρά ενέσεων που ελπίζω να τον τονώσει λιγάκι! Επίσης πρέπει να προσθέσω πως αυτή η ασθένεια δεν είναι μεταδοτική σε άνθρωπο ούτε σε σκύλο, όμως αρκετά μεταδοτική σε γατιά. Στο τέλος του μήνα θα πάμε τον Λάζαρο για την ίδια εξέταση... Αν πάθει κάτι το Λαζαρίδιο θα πέσω σε βαριά κατάθλιψη.... Χτες ήρθε πάλι δίπλα μου και κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα!!! Και οι δύο στο πλάι και ακουμπάγαμε το κεφάλι στο μαξιλάρι! Κοιμάται σαν άνθρωπος!!!
Δεν πήραμε την απόφαση να κοιμήσουμε τον Κανέλο διότι ο γιατρός μας έδωσε ελπίδα και γενικά και ο ίδιος ο γιατρός δεν το βάζει κάτω!!! Μεγάλη περιπέτεια ξεκινάει....

Κανέλο γερά με τσαμπουκά!!!!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 04, 2006

Καλημέρα!!!!

Δεν πειράζει βρε παιδιά!!!! Αρκεί που νικήσατε τους Αμερικανούς!!! Είναι σαν να το σηκώσατε!!! Άξιοι και σας εύχομαι να σηκώσετε την κούπα στους Ολυμπιακούς!!! Ξέρω πως είσαστε οι καλύεροι!!! Πάντα άξιοι!!!!


Υ.Γ. Το γατάκι ο Κανέλος δεν είναι καλά... Το πήγα σε δύο γιατρούς και οι δύο μου είπαν να το κοιμήσουμε... Την Τετάρτη θα το πάω και σε άλλη μία κτηνίατρο που έμαθα ότι είναι πολύ καλή και ελπίζω να μας δώσει μια μικρή ελπίδα! Δεν μπορώ να του το κάνω αυτό... Παλέυει με όλη του την δύναμη να μείνει ζωντανό... Αυτό δεν έχει απελπιστεί, εγώ γιατί πρέπει να το προδώσω;;; Κάντε βρε παιδιά μια προσευχή να σωθεί ο καλός Κανέλος....

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 01, 2006

Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 55)

Καλό μήνα παιδάκια!!! Ελπίζω να είναι καλός (ο μήνας) και για την εθνική ομάδα μπάσκετ!!! Ελπίζω να κατατροπώσουμε τους Αμερικανούς και να περάσουμε στον τελικό!!! Πιστεύω πως η συγκεκριμένη εθνική είναι πολύ καλή και πως μπορεί να πετύχει σε αυτό το μουντομπάσκετ!!

Επίσης ξαφνικά έπιασε κρύο! Αλλά δεν τα μασάμε εμείς αυτά!!!!

Θα επανέλθω σε αυτό το post ανάλογα με το αποτέλεσμα του αγώνα! Αν νικήσουμε θα γράψω με φούξια, αν χάσουμε θα γράψω με blue-black!!

Εις το επανιδείν λοιπόν!!!!!!!!!!!

YEAH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!
Τους κερδίσαμε! Τους σακατέψαμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σοφοκλή γερά με τσαμπουκά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!