Σήμερα διαβάζοντας το ποστ του zouri μου ήρθε στο μυαλό ο φίλος μου και πρώην κολλητός ο Γιάννης.
Με τον Γιάννη γνωριζόμασταν απο την 1η γυμνασίου. Στο λύκειο τα περισσότερα φροντιστήρια έτυχε να τα κάνουμε μαζί και χωρίς να το πάρουμε και πολύ χαμπάρι κάναμε κολλητή παρέα. Είχαμε τον ίδιο σκοπό... να περάσουμε στην σχολή που αγαπούσαμε περισσότερο, εγώ αγαπούσα τους υπολογιστές και στόχευα ή Ηλεκτρολόγων ή πληροφορική και αυτός ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας!
Εκείνη την εποχή εγώ ερωτεύτηκα ένα παιδί τον Δ. (είμασταν μαζί 4 ολόκληρα χρόνια!!!) έπρηζα συνέχεια τον κολλητό μου για τον Δ. και εκείνος δεν πήγαινε πίσω, ήταν ερωτευμένος με μια πολύ όμορφη κοπέλα με μελί μαλλιά και πράσινα μάτια, ψηλή σαν και αυτόν και πολύ καλό χαρακτήρα, στο τέλος τα έφτιαξαν κιόλας και ήταν μαζί 3 χρόνια! Πολλές φορές πηγαίναμε απο το σπίτι της Ζωής και την πέρναμε (εγώ ήμουν για ξεκάρφωμα) και τους άφηνα σε κανα πάρκο και ξαναερχόντουσαν να με πάρουν για να αφήσω πάλι την Ζωή στο σπίτι.
Θα κάνω όμως μια παρένθεση για να σας περιγράψω λίγο τον Γιάννη. Ο Γιάννης ήταν αυτό που λέμε το καλό παιδί. Ήταν πάντα πολύ καλός μαθητής, πολύ καλός αθλητής (έπαιζε μπάσκετ) και είχε απίστευτό χιούμορ! 'Ηταν απο μια πολύ καλή οικογένεια και πολύ πλούσια. Ο μπαμπάς του χτίζει πολυκατοικίες και γι'αυτό ήθελε ο Γιάννης να σπουδάσει αρχιτέκτονας διότι η οικογένεια είχε όλες τις ειδικότητες. Μετά τα φροντιστήρια πηγαίναμε για καφέ και φανταζόμασταν τον εαυτό μας γύρω στα 30 και να είμαστε πετυχημένοι στο επάγγελμά μας και λέγαμε ο ένας τον άλλο πως εγώ θα του φτιάχνω τον Η/Υ εφόρου ζωής και αυτός θα μου σχεδιάσει το σπίτι!
Με τον Γιάννη οι γονείς μου ήταν πάντα ήσυχοι διότι ήξεραν πως με φρόντιζε πολύ (και φυσικά πως με σεβόταν) οπότε μόνο με τον Γιάννη είχα την ελευθερία να βγαίνω ό,τι ώρα γουστάραμε! Γνωριζόντουσαν και οι γονείς μας οπότε δεν φοβόντουσαν καθόλου. Π.Χ. ο Γιάννης με έπαιρνε τηλ. στις 00:30 και μου έλεγε: Χρύσα βαριέμαι πάμε βόλτα; και σε 10 λεπτά ήταν σπίτι και πηγαίναμε βόλτα με ένα απο τα αμάξια του μπαμπά του (είχε πολλά... το αγαπημένο μου όμως ήταν το SAAB το aero).
Γύρω στα 22 εγώ χώρισα με τον Δ. και με είχε πιάσει μια έντονη κοινωνικότητα. Είχαμε ήδη περάσει στο πανεπιστήμιο και οι δύο και αυτός ήταν με μια ανερχόμενη ηθοποιό. Αυτή δεν με γούσταρε καθόλου διότι ο Γιάννης με περιέγραφε σε αυτήν λες και ήμουν top model και πυρηνικός φυσικός μαζί, επίσης εκείνη την εποχή τον ξεσήκωνα συνέχεια για μπαρότσαρκα στην παραλιακή (εγώ, η κολλητή μου και ο Γιάννης).
Εκείνο το καλοκαίρι είχα στην κυριολεξία λυσσάξει. Κάθε βράδυ είμασταν έξω, είχαμε γίνει γνωστοί με όλα τα μαγαζιά της παραλιακής και δεν ξοδεύαμε και πολλά λεφτά! Έβλεπε που με πλησίαζαν συνέχεια άντρες και με συμβούλευε σαν καλός φίλος να μην ξεσηκώνομαι και να μην κάνω μαλακίες.
Το καλοκαίρι πέρασε και ήρθε ο Χειμώνας με μένα να γυρνάω απο Πανεπιστήμιο σε Παραλιακή και απο παραλιακή σε πανεπιστήμιο. Το έξω φυσικά δεν το είχαμε κόψει και είχαμε ξεκινήσει να βαριόμαστε τους ίδιους και τους ίδιους (αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι πως σε 6 μήνες ήξερα όλες τις φάτσες που κυκλοφορούσαν την νύχτα)
Έτσι μια μέρα πήγαμε για ποτό στο Χαϊδάρι. Εκεί μου το έσκασε το παραμύθι... "Ξέρείς με την Ο. δεν περνάμε καλά, μάλλον θα χωρίσουμε, και μαζί σου περνάω μόνο καλά και είμαι 10 χρόνια ερωτευμένος μαζί σου". Ο Γιάννης πρέπει να σας ξαναπώ πως ήταν πολύ όμορφος και πολύ matso εεε και όταν με άρπαξε και με φίλησε λίγο τα σφηνάκια... λίγο που ήμουν μόνη 6 μήνες αντί να τον χαστουκίσω του ανταπέδωσα το φιλί.
Στο κρεββάτι αργήσαμε να βρεθούμε διότι μέχρι να συνειδητοποιήσω τι γινόταν δεν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Όμως την μέρα που με πήγε στο εξοχικό του, άναψε το τζάκι και μου μαγείρεψε μακαρόνια τα οποία τα φάγαμε μπροστά στο τζάκι, εεεε εκεί λίγο θέλει;;; Δεν άντεξα και του δώθηκα.
Απο εκείνη την μέρα είμασταν το πιο ωραίο ζευγάρι για λίγο όμως, διότι τελικά αποδείχθηκε πως με την Ο. δεν είχε χωρίσει ποτέ και την αγαπούσε πολυ και πως εγώ ήμουν απλώς ένα αποθειμένο!!!!
Από τότε οι κοινοί μας φίλοι που είχαν στεναχωρηθεί που χάλασε οι φιλία μας προσπάθησαν να μας ξαναφέρουν σε επαφή και όπως έγινε δηλαδή, όμως πλέον δεν ήταν το ίδιο, είχε χαθεί η εμπιστοσύνη και η χημεία που είχαμε μεταξύ μας, έτσι χαθήκαμε μια για πάντα και τώρα όποτε βρισκόμαστε χαιρόμαστε μεν αλλά ποτέ δεν κανονίζουμε να βγούμε μια απο τις "ηρωικές μας εξόδους"!!!

Τώρα τα παραπάνω δεν ξέρω γιατί σας τα είπα, αλλά ο Γιάννης π.χ. ήξερε όλο το παρελθόν μου, με είχε παρηγορήσει όταν μάλωνα με τον Δ., λέγαμε τα ερωτικά μας με τους συντρόφους μας. Πιστεύω εκείνο τον χειμώνα ο Γιάννης με εκμεταλλεύτηκε, με βρήκε σε ευάλωτη θέση, ήξερε πως οι άμυνες μου ήταν ελάχιστες, πως ήθελα πολύ αγάπη, φροντίδα και προδέρμ, με κοροϊδεψε. Όμως υπάρχουν πολλές φορές που θα ήθελα να είμαι στον καναπέ με τις πιτσάμες και να είμαι έτοιμη για ύπνο και να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι αυτός και να ετοιμαστώ για να βγούμε έξω και να πιούμε και να γελάσουμε όπως τότε... που είμασταν ο Γιάννης και η Χρύσα, τα αυτοκολλητάκια!!!