Διπλή επέτειος!!!!

Πριν 2 χρόνια και 2 μέρες (ήταν Κυριακή) με είχε πάρει τηλέφωνο ο Ανδρέας για να μιλήσουμε για την δουλειά (ήταν διευθυντής μου στην εταιρία που δούλευα τότε). Μετά απο εκείνο το τηλεφώνημα με ξαναπήρε άλλες 3 φορές για άσχετους λόγους... Εκεί ψιλιάστηκα κάποια πράγματα! Τον ρώτησα: "Ρε manager τρέχει τίποτα;;;" Kαι μου απάντησε με τα πιο ωραία λόγια που είχα ακούσει... Με είχε ρίξει μέσα σε 10 λεπτά (μάλιστα εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο αυτό διότι ήμουν μόνη μου πολύ-πολύ καιρό και δεν ήθελα κανέναν πάνω απο το κεφάλι μου). Την επόμενη (Δευτέρα) είχαμε συμφωνήσει να πάμε να πιούμε κανά ποτό και να μιλήσουμε απο κοντά για αυτό που του είχε συμβεί.... και έτσι και έγινε, πήγαμε στο Mescallito και εκεί με φίλησε πρώτη φορά... θυμάμαι το βλέμμα του και την αύρα του και θυμάμαι πόσο ήρεμη και προστατευμένη ένιωθα... είχα ξεκινήσει να τον ερωτεύομαι!!!

Πριν 1 χρόνο και 5 μέρες είχαμε πάει με τον Ανδρέα στο Practiker για να χαζέψουμε. Επειδή δεν βρίσκαμε parking στο κτίριο αποφασίσαμε να παρκαρουμε στην γύρω περιοχή. Εκεί είδα ένα μικρό, χαριτωμένο και πανβρώμικο γατάκι να τρώει ένα βουνο μακαρόνια με σάλτσα. Το πλησίασα και το χάιδεψα, φεύγοντας να πάμε στο Practiker με ακολούθησε... Εκεί συνειδητοποίησα πως το πίσω δεξί πόδι είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Αμέσως με τον Ανδρέα το αρπάξαμε και το πήγαμε σε μια κλινική. Εκεί μας είπαν πως πρέπει να εγχειριστεί άμεσα (διότι το γατί είχε χτυπηθεί πολύ άσχημα και είχαν μετατοπιστεί όλα τα εσωτερικά του όργανα) και πως το πόδι του ήταν δεύτερη προτεραιότητα. Επίσης μας είχαν ρωτήσει αν το γατί ήταν δικό μας και αν θέλουμε να δώσουμε τόσα λεφτά για να το θεραπεύσουμε... Εννοείται πως ούτε καν ακούσαμε την ερώτηση και τους είπαμε να ξεκινήσουν διαδικασίες. Εκείνη η μέρα ήταν Παρασκευή βράδυ. Την Τρίτη το απόγευμα γυρίσαμε και οι τρείς στο σπίτι! Είμασταν όλοι χαρούμενοι πλην απο έναν ή μάλλον μία... την Μίκα! Βέβαια τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ και ούτε ο Λάζαρος μπορεί χωρίς την Μίκα και η Μίκα δεν αφήνει κανέναν να της πειράξουν τον φίλο της!

Παρακάτω ακολουθεί ένα ποίημα που έγραψε η φίλη μου το Μαράκι...

Na ziseis Lazarako kai xronia polla,

Sto spiti tis Xrisas na eisai kala.

Ti mika na derneis

Ama sou tin pei

Kai oloi na lene:

Ti super gati!!!!!