Παρασκευή-Παρασκευή(Νο 68)

Χτες... (ή όπως λέει και η Ψιψινέλ) Ψες... είδα τον Ανδρέα να γίνεται 5 χρονών!!! Είδα τα ματάκια του να λάμπουν και απο άντρας να μεταμορφώνεται σε παιδάκι!!!
Ο Ανδρέας είχε όνειρο να παρει μια κιθάρα... θα μου πείτε γιατί δεν την πήρε μόνος του; Αλλά πόσοι έχουμε πάρει αυτό που θέλουμε το οποίο είναι πολύ τρελό και "άχρηστο" για την καθημερινότητά μας;;; Τον τελευταίο καιρό όμως εγώ ύπουλα του το είχα ξαναβάλει το μικρόβιο και τον τσίγκλαγα... Είχε ήδη μπεί στο "τρυπάκι" να ψάχνει για την κιθάρα των ονείρων του!!!!
Χτες γύρισα απο την δουλειά (και ήταν και pay day) και του πρότεινα να πάμε καμια βόλτα να ψωνίσω τίποτα μικροπράγματα και να πάμε μετά για καφέ (το μαγαζί το κράτησε χτες ο άλλος "The Stamps"). Εκεί που περπατάγαμε να ένας Φίλιππος Νάκας! ;)))
Μπαίνουμε μέσα, και αρχίσαμε να ρωτάμε... Και των δύο το μάτι έπεσε σε μία κιθάρα πολύ όμορφη, θέλαμε να την πάρουμε, να γίνει δικιά μας!!! Όταν είπα στο παιδί: "κατέβασέ την..." ο Ανδρέας δεν πίστευε στα αυτιά του!!! Πήραμε και ενισχυτή, θήκη, stand και τρέξαμε στο σπίτι να την ακούσουμε να μας "μιλάει"!!!!!
Το μωρό μου ξέρει απο μουσικη, έπαιζε αρμόνιο, εγώ που το μόνο που ξέρω είναι το NTO-ΡΕ-ΜΙ-ΦΑ-ΣΟΛ-ΛΑ-ΣΙ-ΝΤΟ!!!!!!!!!!! Ίσως να συμβιβαστώ με το ρόλο της τραγουδίστριας...

Καλό Σ/Κ σε όλους!!! Να προσέχετε!!!!!