Αχ τι πέρασα σήμερα...

Σήμερα ξύπνησα, ανέβηκα στην κουζίνα και έβγαλα την Μίκα έξω για να κατουρήσει... Μετά έφτιαξα το γάλα μου και πήγα να ετοιμαστώ για το γραφείο... Μετά από 15-20 λεπτά βγήκα και εγώ έξω για να παίξω με την Μίκα. "Μίκα-Μίκα!!" πουθενά η Μίκα... Φωνάζω τον Πάνο και την Νατάσσα..."Παιδιά έχασα την Μίκα!!!!" και βάζω και τα κλάμματα, αρχίζω και ψάχνω μανιωδώς παντού και να ρωτάω τον κάθε περαστικό "Μήπως είδατε (κλάψ) ένα μεγάλο (κλάψ) καφέ (κλάψ) σκυλάκιιιιιι????(μπουχουχου)". Αλλά κανείς δεν είδε τίποτα! Μετά από μία ώρα λοιπόν αντικρίζω σε ένα κήπο του συγκροτήματος που είναι 1,5 μέτρα κάτω από το έδαφος ένα καφέ κεφαλάκι με δύο μεγάλα αυτιά να με κοιτάει...Αναφώνησα "Μίκα σε βρήκα επιτέλους, γιατί το έκανες αυτό... που ήσουν" και όλα τελειώσαν εκεί και ακόμα δεν είχα πίει καφέ...!!!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έγινε και πόσο άσχημα ένιωσα που έχασα το σκυλάκι μου, το ηλίθιό μου, το Μικάκι μου!